Nico, Cornelis, Nikolaidis, Guus

Nico , Cornelis, Nikolaidis, Guus


Net zoals de eerste week, is deze week ook weer voorbij gevlogen. Veel verschillende dingen meegemaakt. Het is hier namelijk paasvakantie voor alle mensen. Aangezien we hier in een hele rijke omgeving zitten, zijn veel mensen een weekje op vakantie richting Europa. Dus een aantal trainingen zijn niet doorgegaan deze week.
Dan zult u denken, wat moet je dan doen op een dag? Nou heel simpel, er wordt een voetbalkamp georganiseerd bij Soccercenters. Van ‘s morgens 9 tot en met ’s middags 3 van maandag tot en vrijdag. Plus de trainingen die wel doorgaan van de teams. Op zo’n kamp komen kinderen van 5 tot en met 14 jaar. Het is dan de bedoeling dat ze 5 dagen in de week bezig zijn met voetbal. Alleen voor ons een probleem, omdat er in die groepen die wij maken ontzettend veel niveauverschil zit. Van heel goed, tot echt heel erg matige voetballers. Om de aandacht er bij te houden van sommige gasten is af en toe wel lastig. De meeste ouders hier vinden het volgens mij alleen wel makkelijk, zij zetten hun kind in de ochtend af en komen ze in de avond weer ophalen. Deze week stond ik er 3 maal in de ochtend op het veld. Dat betekent dat de wekker tussen 7 uur en half 8 wel een keer afloopt (eigenlijk normaal, maar wel weer even wennen). Alleen na een avondje stappen valt het niet mee.

Stappen. Tja, dat kan je op verschillende manieren zien. Stappen qua uitgaan, stappen maken in je ontwikkeling als traineren voetballer, stappen maken om verder te komen in de Amerikaans samenleving. Op elk gebied ben ik inmiddels een stapje verder gekomen.

Op zondag 1 april ( geen geintje) hadden we een coachesclinic, een clinic door ons gegeven aan Amerikaanse coaches. Zo’n 20 coaches kwamen toch nog opdagen op deze clinic, waar het er normaal wel 60 a 70 zijn. Zij kregen dus de volle aandacht van zo’n 15 Nederlandse trainers. Na verschillende oefenvormen te hebben gedaan werd er nog een partij gespeeld tegen hen en dan merk je gewoon dat die Amerikanen nog weinig verstand hebben van voetbal.
Verstand, ook zoiets. Met mijn volle verstand heb ik me wel eens horen zeggen dat ik nooit op zondagmorgen om 9.00 uur en wedstrijd zou gaan spelen. Nico, je bent gek als je dat doet ,dacht ik altijd. Nou, het is hier al gebeurd. Samen met 2 andere collega’s hebben we meegedaan met een wedstrijd, ons team allemaal Engelsen en Schotten en natuurlijk Nederlanders speelden we tegen een team met alleen maar Mexicanen and that kind of stuff. Wel lachen natuurlijk, helemaal als je met 7-2 wint.
Van zo’n dag wordt je natuurlijk een stuk sterker als trainer en voetballer, je hoort en ziet hoe andere mensen uit alle uithoeken van de wereld ‘’voetbal’’ benaderen. Veel contacten opgedaan in het kleine voetbalwereldje waarin Nico nu ook bekend is.

Naast alle trainingen en ervaringen van anderen wordt je natuurlijk ook steeds beter. Je praat eigenlijk de hele dag eigenlijk alleen maar over voetbal, iets wat ik natuurlijk bijzonder vervelend vind. ;)
Alleen was het deze week ook tijd voor andere serieuze zaken. Mocht namelijk mijn social security number aanvragen. Na een klein ritje met een van mijn privéchauffeurs ( heb namelijk nog geen DMV voor New Jersey) . mocht ik voor de zoveelste keer weer eens door wat papierwerk heen bladeren en kliederen. En jawel, mijn doopnaam Cornelis kwam weer eens voor op de papieren. Maar jij heet toch Nico krijg je dan weer. Klopt, alleen mijn doopnaam komt voor op al mijn documenten. Gelukkig, is alles in 1 keer gelukt en heb ik als het goed is mijn soc. Sec. number binnen 2 weken. Dan is het bijna zover en kan ik mijn theorie halen voor mijn rijbewijs. ( Het scheelt weer een aantal ongelukken dat ik hier niet opnieuw praktijk hoef te doen) Dus daarin zijn we ook weer een stapje verder.
Wat ik wel veel in de praktijk doe, is natuurlijk msn’en , sinds gister weet eindelijk Frank ook hoe het moet ;). Om van alles een beetje op de hoogte te blijven, gebruik ik mijn nickname Nikolaidis vaak. Afgeleid van de spits Nikolaidis, ooit een begaafde spits uit het Griekse 11tal en Panathinaikos. Niet dat ik mezelf met die Nikolaidis wil vergelijken, maar toch klinkt het wel aardig.

En spits, dat was mijn positie in 7tegen7 competitie. Daarin speel ik met een aantal andere Nederlandse trainers van Soccercenters. De 1e wedstrijd van de competitie speelden we tegen Italianen. In de laatste minuten konden we deze wedstrijd net naar ons toe trekken en zo de eindstand bepalen op 18-1 overwinning. Leuk genoeg werd ik door mijn teamgenoten ( tevens collega’s) meteen als aanvoerder gebombardeerd.
Wat zij ook meteen hebben gebombardeerd is mijn nieuwe naam hier bij Soccercenters. De meesten noemen me allemaal Guus. Genaamd naar Guus Hiddink, ook wel aardig dacht ik zo. Of ze mij genoemd hebben naar aanleiding van mijn coachkwaliteiten, managen, teambuilder, laat ik maar even in het midden. Het zal eerder komen door mijn ( prachtige) accent. Gezien Guus ook een echte levensgenieter is, kan ik ( als Guus II ) niet achter blijven. Daarom sluiten we menig avondje af in Old Queens, een gezellige studentenbar in New Brunswick.

Wat ik ook af ga sluiten is dit verslag van mijn 2e week!

Groet u allen!

Nico, Cornelis, Nikolaidis, Guus!